Nieuwsbrief mei 2020
03 Mei 2020
Nieuwsbrief mei 2020
Een nieuwsbrief om rustig je tijd voor te nemen, een zondag vóór de zotte morgen. Gaat de wereld echt terug zijn zotte zorgen hernemen? We laten jullie onder andere kennis maken met Thomas Ringelé. Thomas zal ons Groen-team versterken en schrijft meteen een ‘uit het leven gegrepen’ relaas over zijn zorgen als thuisverpleger tijdens de pandemie. Vervolgens een stukje over hoe Groen Oosterzele zich positioneert tijdens corona-periode, geen profileringsdrang maar een focus op hoe we als oppositiepartij een bron van hulp kunnen zijn voor Oosterzele. En hoewel mei de maand van groei en nieuw leven is, is er ook een liedje waaran een eind komt: met enig uitstel heeft Roswitha Gerbosch haar laatste punt gezet achter haar Oosterzeels verhaal. In deze nieuwsbrief wuiven we haar uit.
1. Elke avond applaus en de erg grote appreciatie voor het werk dat we doen is zeer fijn en hartverwarmend.
Ik ben Thomas Ringelé, 32 jaar en geboren in Leuven. Een aantal jaar geleden volgde ik de liefde richting Oost-Vlaanderen. Samen met mijn verloofde zijn we een aantal maanden geleden van Destelbergen naar Oosterzele verhuisd. Ik werk als zelfstandig thuisverpleger in regio Gent en omstreken en naast de passie voor mijn job, geniet ik van extra uitdagingen. Een van die uitdagingen is het zelf bouwen van ons ecologisch huis. Daarnaast zetelde ik voor Groen Destelbergen in het bijzonder Comité sociale dienst. Ook hier in Oosterzele zou ik graag mijn steentje bijdragen om van deze gemeente een groene en sociale gemeente te maken.
Vanuit mijn job als thuisverpleger waardeer ik het applaus dat elke avond wordt gegeven. Het is zeer fijn en hartverwarmend. Ik en mijn collega’s doen onze job met passie, maar passie en applaus betalen onze rekeningen niet. We gaan elke dag de baan op met de schrik besmet te geraken of nog erger, iemand van onze patiënten te besmetten. Het is een strijd tegen een monster waar we geen vat op hebben.
We doen ons uiterste best om ons te beschermen en zo het risico zo laag mogelijk te houden. Toch komt het virus dichter en dichter.
De eerste weken vlogen de dozen mondmaskers, handschoenen en alcoholgel erdoor. Voor de momenten dat we niet werkten werden we van zelfgemaakte mondmaskers voorzien door onze moeders.
De schrik om buiten te komen en het risico te lopen ziek te worden was en is nog steeds erg groot. Want als ik ziek word, wie gaat er dan mijn patiënten verzorgen? Deze schrik grijpt me nog regelmatig naar de keel. Bij een kuch, hoofdpijn of keelpijn slaat de onrust toe. Maar we blijven vechten en blijven het beste van onszelf geven als verpleegkundigen op de baan.
Onze groep probeert met man en macht onze patiënten gezond te houden. Met gezond bedoel ik natuurlijk niet alleen dat ze niet besmet geraken maar ook psychisch gezond. Dit is geen gemakkelijke opgave. Veel patiënten voelen zich, zoals vele anderen, heel eenzaam. De familie probeert dit onder andere op te vangen door even gedag te zeggen aan het raam van (groot)ouders. Wij als thuisverpleegkundigen proberen naast de fysieke zorgen ook extra tijd te voorzien voor een luisterend oor en nemen andere taken op ons.
In een eerste fase was het voor ons stilte voor de storm. Op vraag van de overheid hebben we als groep veel niet-essentiële zorgen afgebouwd of on hold gezet. Ook dokters zagen nog weinig andere patiënten waardoor de doorverwijzing voor verpleegkundige zorg afnam. Chirurgische ingrepen werden uitgesteld en nazorg door thuisverpleging was op die manier niet aan de orde. Door de coronamaatregel van thuiswerk of het verlies van werk zijn inwonende partners of kinderen thuis. Uit schrik om besmet te worden nemen zij taken op zich waardoor er geen beroep op ons gedaan werd.
In onze groep mogen we niet klagen. Werk hadden wij gelukkig nog genoeg, in tegenstelling tot andere zelfstandige groepen.
Maar nu zien we stilletjes aan verandering, mensen kunnen niet blijven wachten. Zorgen die aanvankelijk niet essentieel waren, worden na lange tijd terug nodig en mantelzorgers zijn doodop. Met de nodige beschermingskledij, mondmaskers en handschoenen beantwoorden we nu een opnieuw groeiende nood aan zorg.
Naast het eigen werk waren veel zelfstandige thuisverpleegkundigen geëngageerd om ondersteuning te bieden aan extra diensten die werden opgestart om covid-19 te bestrijden. De woonzorgcentra en rusthuizen in het algemeen schreeuwden om extra hulp. Daarnaast werd er in Gent gewerkt rond de opstart van een schakelzorgcentrum waarbij covid-19 patiënten konden worden verzorgd indien de ziekenhuizen vol lagen. Tot op heden is dit nog niet moeten open gaan. Specifiek binnen de thuisverpleging werd er nagedacht over een cohorte-thuisverplegingsronde om alle besmette covid-19 patiënten indien nodig thuisverpleegkundige zorgen te kunnen bieden. De mogelijkheden en het engagement was groot, maar hoe de overheid dit ging aanpakken was en is nog steeds niet helemaal duidelijk. De projecten die worden opgestart lopen niet helemaal gesmeerd en dit is voor het grootste deel te wijten aan de trage en steeds veranderende info van de overheid.
Zelf had ik willen bijspringen bij één van deze projecten. Maar het risico was te groot. Bij een zorgverlener in loondienst (ook thuisverpleegkundigen in loondienst) of een persoon die werkt met covid-19 patiënten (bv vrijwillige brandweer) wordt bij een eigen besmetting de ziekte erkend als beroepsziekte. Ondanks verschillende oproepen aan de overheid, vallen zelfstandige thuisverpleegkundigen nog steeds niet onder deze regel. Elke thuisverpleegkundige neemt gelijkaardige risico's maar we zijn blijkbaar niet gelijk. We voelen ons als zelfstandige thuisverpleegkundigen erg aan ons lot overgelaten.
In dit hele verhaal worden de extra kosten die we maken over het hoofd gezien. Zo nemen we extra zorgen op die niet vergoed worden. We kopen nu ook essentieel beschermingsmateriaal (o.a. mondmaskers en schorten) aan. Naast het feit dat deze zeer moeilijk te verkrijgen zijn, zijn de prijzen voor bijvoorbeeld handschoenen verdubbeld en voor de chirurgische mondmaskers vertienvoudigd. Kosten die er nu bijkomen, maar niet worden vergoed. Daarnaast raken de handschoenen die tot de basisuitrusting behoren op. Er gaan stemmen op van een stockbreuk tot september. Een klein lichtpuntje waren de kleine donaties via de beroepsverenigingen en overheidsinstanties. Ook de instantie die ons betaalt (het RIZIV) zou ons ondersteunen maar hier werd nog geen concrete info over gecommuniceerd. De beroepsverenigingen doen hier hun uiterste best en komen voor ons op.
Elke avond het applaus van de burgers helpt ons door deze zware tijden. We doen onze job met passie verder en hopen dat de overheid ons niet vergeet.
Thomas
2. Wat doet Groen tijdens de Corona crisis?
Zoals past in onze filosofie stellen we ons ook hier constructief en doordacht op om op gemeentelijk niveau een meerwaarde te betekenen in deze crisis.
Een gouden regel in crisismanagement is dat je geen verwarring veroorzaakt. Verwarring wordt vaak goed bedoeld veroorzaakt doordat mensen het gevoel hebben dat ze ideeën en voorstellen moeten spuien via pers en sociale media in plaats van ze via de juiste kanalen te formuleren. Dat maakt dat als je de juiste dingen wil doen voor deze crisis en de maatschappij, je niet zichtbaar bent, niet met de behoefte om je als politieke partij ook te kunnen profileren. terwijl roepers de media trachten te claimen.
Voor ons als oppositiepartij is deze nieuwsbrief dan ook een belangrijk kanaal om u wat inkijk te geven in hoe en wat we doen.
• Vanaf dag één hebben we aangeboden om mee te denken en mee te werken en één ‘team’ te vormen over alle partijen heen. De verschillende fracties waren hiervoor vragende partij en zo is er een wekelijks partijoverleg ontstaan waarop alle partijen, via hun fractieleiders, en de gemeentelijke administratie aanwezig zijn. Ging dat allemaal vanzelf? Neen, er was weinig tijd en we botsten op praktische hindernissen (technische problemen,weinig tijd,...) maar we voelen wel dat de wil aanwezig is bij de betrokkenen om hier iets van te maken. En dit appreciëren we sterk.
• We blijven ook kritisch bevragen, niet om af te kraken, wel om te begrijpen en bij te sturen. We hebben de administratie en de meerderheid de ruimte gegeven om zich te organiseren. Dat is belangrijk in een crisis. Na twee weken zijn we beginnen vragen stellen om goed te begrijpen waarom bepaalde zaken (niet) gebeurden (bijvoorbeeld: is er een plan voor de uitfasering van de maatregelen? Heeft men zicht op de vereenzaming van de ouderen? Hoe wordt het BCSD georganiseerd?) In eerste instantie op het partijoverleg, het forum hiervoor, daarna ook op de gemeenteraad.
• We doen voorstellen. Er zijn goede ideeën bij alle partijen, dus luisteren en overleggen maakt deze alleen maar sterker. Op die manier worden er niet alleen juiste beslissingen genomen maar worden ze ook op een goede manier uitgevoerd. Daar hebben wij en onze collega's alvast toe bijgedragen, ten voordele van onze gemeente en haar inwoners.
• We proberen klemtonen te leggen. We wijzen voortdurend op het belang van transparantie vanuit het gemeentebestuur naar de burger, maar pleiten ook voor het meer betrekken van de inwoners bij het uitdenken en fine-tunen van ondersteunende acties en herstelmaatregelen (bijvoorbeeld door actief bevragingen te organiseren of expertise uit te nodigen). We denken dat Oosterzele op dat vlak nog heel veel kan vooruitgaan.
Wil dit zeggen dat we akkoord gaan met alles dat passeert? Neen, we hebben ons eigen DNA, onze eigen visie en deze verschilt van andere partijen. We hebben ervoor gekozen die zoveel mogelijk in te zetten in debat en overleg, en uit de partijpolitieke polemiek te blijven. Verschillen kunnen verrijken als iedereen bereid is te luisteren naar elkaar en daarin willen wij het verschil maken, ook al is dat minder zichtbaar.
3. Varia
#allemaalsamen: help mee met het verknippen van materiaal voor mondmaskers, dinsdag 5 mei in GC De Kluize. Lees persbericht.
#straatvinken: vink op donderdag 14 mei aan hoeveel voetgangers, fietsers en andere voertuigen er door je straat passeren. Tel één uurtje, van 17 tot 18 uur. Iedereen in Vlaanderen kan mee tellen. Meer info.
#asbestprotest : dossier is volledig en ontvankelijk verklaard. Tijdens het schrijven van deze nieuwsbrief kwam net het nieuws binnen dat ook het openbaar onderzoek is gestart en dit tot 29 mei loopt. Bezwaarschriften kunnen vanaf nu ingediend worden. Een informatiemail volgt zodra we concreet weten hoe en waar zulk bezwaarschrift kan ingediend worden. Volg zeker ook de facebookpagina van Asbest Protest.
#kooplokaal: reeds voor de corona-crisis zijn we bij Groen al lang voorstander om meer lokaal te kopen. We verwijzen graag naar de website van Oosterzele Onderneemt. Staat uw zaak er nog niet bij? Neem contact met hen op en bespreek de mogelijkheden.
4. Roswitha
'Roswitha gaat er altijd voor de volle 100% voor. Met haar ontembare energie en enthousiasme nam ze ons vaak mee op sleeptouw en slaagden we er samen in om Groen Oosterzele beter op de kaart zetten in Oosterzele! Ook in de gemeenteraad stond ze er en kon ze met een (al dan niet gefluisterde) opmerking onze moraal hoog houden.
Roswitha, je zal hard gemist worden in Oosterzele maar ik ben zeker dat jouw energie voor de groene zaak niet verloren zal gaan in Merelbeke. Hou je goed en tot ziens!'
Michiel Van der Heyden
'Van harte bedankt voor de goede samenwerking de voorbije én deze legislatuur. We deelden niet altijd volledig hetzelfde gedachtengoed - daarvoor zitten we ook in een andere partij - maar we delen wel de strijd voor een eerlijke en transparante politiek. We hebben de voorbije jaren over de (oppositie)partijgrenzen goed kunnen samenwerken in de gemeenteraad. En jij was daar een belangrijke schakel in. Merelbeke heeft er een geëngageerde inwoner bij, wij hier in Oosterzele (en ik in de straat) een gedreven kracht minder. Succes in alles wat je onderneemt, en tot in den draai!'
Filip Michiels
'Het was op het feest van de Leefschool ergens in 2012 dat ik jou aansprak of je op de lijst van Groen wou staan. Kort daarna spraken we bij jou thuis af om verdere details te bespreken. Ik kreeg bij aankomst al meteen op mijn doos omdat ik met de auto was. Juist.
Het was het begin van een samenwerking die niet alleen zorgde voor meer ecologisch bewustwording, bij mij, maar zeker in heel Oosterzele en verre omstreken, maar ook voor een verdere professionalisering van onze lokale Groen-groep. Ik herinner me een van jouw eerste mailtjes over een of andere actie met een to-do-lijstje waar het organisatietalent van afspatte. Ik was zo blij met dat nieuwe engagement, jouw frisse wind. Je weet van aanpakken, bent altijd bereid om bij te springen, verantwoordelijkheid te nemen, soms misschien wat te veel hooi op de vork te nemen. Het gemak waarmee jij dingen organiseert, af en toe een kwinkslag ertussen en vooral heel veel nuchterheid. Ik wist het wel te appreciëren. Groen zal het voelen dat ons Zwita er niet meer bij is. Maar ik wens jou, lieve Rosbos, het allerbeste. Ik heb je van nabij meegemaakt en weet hoe lastig je het vindt om Oosterzele te verlaten. Maar uit het oog is niet uit het hart. Ik ben jaloers op de groep van Merelbeke, zij weten maar half wat ze in huis halen!'
Barbara Redant
Voorts blijven we, en nu nog meer, van mening dat de kerncentrales al lang moesten gesloten zijn. Uitgerekend nu er weinig energievraag is, vindt Engie Electrabel het nodig de centrales op volle kracht te laten draaien waardoor windmolenparken stil gelegd moeten worden en de groene-energiebedrijven eraan verliezen. Welke regering gaat ooit de moed hebben om die chantage-praktijken een halt toe te roepen?
Groen Oosterzele
